Dirk-Jan pakt zijn pet vast op het glimmende stickertje dat al sinds de aankoop op de klep zit. Hij kijkt rond in de tram, leunt naar voren en zet zijn elleboog zijn knie. Chantal zit naast hem en kauwt haar kauwgom terwijl die al tien minuten geen smaak meer heeft.

“Had die Nike-sweater zo kunnen swipen. Hadden ze nooit doorgehad.” zegt Dirk-Jan. Chantal kauwt met haar mond open, waardoor het gesmak goed te horen is.

“DJ, dan ben je echt een slecht mens. Als je dat doet vind ik je echt slecht.” zegt Chantal.

“Hoezo dan, niemand heeft dat door. Robert jat zo vaak iets uit het magazijn.” zegt Dirk-Jan.

“Er zijn anderen die het veel harder nodig hebben dan jij. Jij kan het gewoon betalen.”

Dirk-Jan staart naar de pet in zijn handen.

“Wat dan als ik hem koop voor vijftien euro, van Robert ofzo.”

“Dat is ook erg, je weet dan toch dat 'ie gejat is. Dat is hetzelfde als een fiets kopen van tien euro.”

“Hoezo kan ik geen fiets kopen van tien euro?! Misschien is het gewoon een hele slechte fiets!”

Dirk-Jan krijgt een rood gezicht en in zijn mondhoek zit een beetje speeksel. Chantal kijkt hem aan en zegt: “Geen enkele fiets is zo slecht dat 'ie maar tien euro kost. Dan zitten er geen eens banden op.” zegt Chantal

“Ja nou! Dan koop ik toch een fiets zonder banden! Dat bepaal ik zelf wel.” Dirk-Jan zet zijn pet weer op en kijkt weg van Chantal.

De zaterdag daarna is Dirk-Jan onderweg naar de Perry Sport. Als hij de winkelstraat infietst, klinkt er een oorverdovend geratel van zijn velgen die over de straatstenen schrapen.